บท 298

ถังเฉียนตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงนกร้องแผ่วเบาไพเราะอ่อนหวานแว่วมาเข้าหู ใบไม้ดูประดุจแผ่นหยก เมื่อสายลมพัดผ่านก็เกิดเสียงกรอบแกรบไพเราะราวกับบทเพลงกล่อมวิญญาณ เธอพยุงท้องลุกขึ้น การเคลื่อนไหวช่างยากลำบาก แสงสีเขียวขจีจากนอกหน้าต่างลอดผ่านกระดาษหน้าต่างมาตกกระทบผ้าห่มบาง ทุกอย่างช่างเงียบสงบและงดงาม ราวก...