บท 62

ถังเฉียนจำเสียงนั้นได้ เสียงของเด็กชายวัยสิบเอ็ดปี ใสกระจ่างและสดใส แม้หลังจากสูญเสียญาติพี่น้อง เด็กชายจะเงียบขรึมไม่พูดจาเป็นเวลานาน

"ขออภัยท่านหัว เด็กคนนี้เฝ้าอยู่หน้าประตูทั้งวัน พวกข้าเห็นว่าเป็นเด็ก ก็ไม่กล้าใช้กำลัง เลยทำให้ท่านหัวต้องลำบาก" ทหารยามกล่าวพลางมัดเยี่ยนถูอีกครั้ง

ถังเฉียนหันก...