บท 391

ฉันนั่งลงบนโซฟา เพลิดเพลินกับความว่างที่หาได้ยาก เมื่อเห็นว่าในบ้านมีเพียงเราสองคน หัวใจฉันก็เริ่มเต้นระรัวอีกครั้ง น้องชายข้างล่างเริ่มกระสับกระส่าย แต่ถึงจะพยายามกี่ครั้งก็ไม่อาจตื่นตัวได้

ฉันเดินเข้าไปในครัว โอบกอดพี่ลี่จากด้านหลัง มือลูบไล้ไปตามสะโพกกลมกลึงของเธอ ความยืดหยุ่นอันน่าพิศวงทำให้จ...