บท 155

ชูฉินจื่อยิ้มขมขื่นเบาๆ แล้วเดินตามพวกเขาไป

เมื่อทุกคนเข้าไปในสุสาน ลมเย็นพัดมาระลอกหนึ่ง ทำให้พวกเขารู้สึกหนาวยะเยือกถึงกระดูก ชูฉินจื่อชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

สุสานแห่งนี้ไม่มีคนเข้ามาหลายปีแล้ว หญ้ารกสูงเกินศีรษะคน ตามหลักแล้วไม่ควรมีลมเย็นพัดเช่นนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่...