บท 296

อีกอย่าง น้องคนนั้นยังไม่ได้อ้าปากพูดอะไรเลย ฉันจะไปเล่นเป็นฮีโร่ทำไม?

ถ้าเรื่องลามไปถึงสถานีตำรวจ ฉันไม่เสี่ยงอีกเหรอ?

ฉันได้แต่ทำตัวเป็นแค่ผู้ชมเท่านั้น

นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'เจ็บครั้งเดียว ฉลาดไปตลอด' สินะ?

หางตาของฉันยังคอยชำเลืองมองไอ้หนุ่มแว่นนั่นอยู่ตลอด

มันยังคงเบียดเสียดไม่หยุด พอรถเมล์เบร...