บท 642

ผมอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่คฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้ คงมีคนอื่นอยู่แน่ๆ ถ้าใครเห็นผมคงไม่ดีแน่ พี่เจ้าก็กำชับไว้ให้ผมอยู่แต่ในห้องนี้

ผมจึงได้แต่นั่งเฉยๆ อยู่ตรงนั้น

ผ่านไปราวยี่สิบนาที ตอนที่ผมกำลังง่วงงุนอยู่นั้น ผมได้ยินเสียงฝีเท้า

ไม่นาน ผมก็เห็นคนๆ หนึ่งเดินผ่านประตูไป

ผมรู้สึกประหลาดใจ คนค...