บท 120

เหมือนครั้งก่อน เมื่อมาถึงปากทางเข้าหมู่บ้านชิงสุ่ย เจ้าซานจิ่นลงจากรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ปล่อยให้หลินชิงชิงขี่กลับบ้านเอง ส่วนเขาเลี้ยวไปอีกทาง เดินกลับไปเอง

มองตามเงาร่างของหลินชิงชิงที่หายลับไปตรงหัวมุมถนน นึกถึงความหวานชื่นและความอบอุ่นตลอดทางที่ผ่านมา เจ้าซานจิ่นอดส่ายหน้าพลางถอนหายใจไม่ได้ พึม...