บท 256

ช่างน่าอับอายเหลือเกิน

จางซิ่วฮวาเหมือนกระต่ายที่ตกใจกลัว อายจนต้องถอยก้นไปนั่งตรงมุมเตียงไม้ ร่างกายสั่นเล็กน้อย ดูท่าทางตกใจและน่าสงสาร ราวกับว่าเจ้าซานจินเป็นหมาป่าหิวโซหรือเสือดุร้ายที่พร้อมจะกระโจนเข้าใส่และกลืนกินเธอทั้งตัว

"น้องซิ่วเอ๋อร์ เธอไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น พี่ตรวจร่างกายเธอแล้ว จ...