บท 343

"อย่าตะโกนให้มันวุ่นวาย รีบวิ่งเลย!"

เจ้าซานจิน ตวาดเสียงดัง มือเอื้อมคว้าคอเสื้อของหลิวฉาน กระชากขึ้นมาอย่างแรง ราวกับหิ้วลูกไก่ตัวน้อย แล้วรีบเผ่นหนี ฝีเท้าเร็วดั่งสายลม เปรียบดั่งลูกธนูที่หลุดจากสาย เงาร่างพลันหายวับไปทางปากซอย

สำนวนโบราณว่า คนฉลาดย่อมรู้กาลเทศะ ถึงเจ้าซานจินจะมีหมัดแกร่งเพีย...