บท 443

หลิวอิ่งอิ่งกำลังโมโหอยู่ จึงไม่มีอารมณ์หรือเวลามานั่งกินข้าวกับเจ้าซานจิน เธอจ้องเขาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด อ้าปากแล้วหันไปพูดกับหลี่จื้อหลิงที่ยืนอยู่ข้างเขาก่อน "ที่นี่ไม่มีธุระอะไรกับเธอแล้ว ออกไปก่อน แล้วปิดประตูด้วย"

"เอ่อ... ค่ะ"

หลี่จื้อหลิงมองเจ้าซานจินแวบหนึ่ง แท้จริงแล้วเธออยากอยู่ดูเขาถูก...