บท 467

เลือดย้อมเสื้อที่แผ่นหลังของจ้าวซานจิ่นจนแดงฉาน รอบๆ บาดแผลเนื้อเละเป็นแผลเหวอะหวะ แต่แปลกตรงที่บาดแผลหยุดเลือดไหลแล้ว คราบเลือดแห้งกรัง แม้กระทั่งมีแนวโน้มจะเริ่มเป็นสะเก็ดแผล

"นี่มัน..." เพียงแค่มองปราดเดียว ชินวั่นโร่วก็ขมวดคิ้วทันที

เย่ชื่อโม่ก็อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะแค่นเสียงว่า "บาดเจ็บขนาดนี...