บท 500

"ฤาสิ้นรัก"

"ซาหลิงหมั่ว..." เจ้าซานจิ่นพึมพำชื่อนี้เบาๆ หลายครั้ง มองแผ่นหลังของหญิงสาวที่กำลังเดินจากไป เขาไม่ได้ขัดขวางหรือรั้งนางไว้ เพียงแต่มีรอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก

แม้กระนั้น ในแววตาที่เจ้าซานจิ่นมองตามซาหลิงหมั่วไป กลับเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น

อย่างที่ซาหลิงหมั่วกล่าวไว้ ทั้งสองเป็นเ...