บท 271

ชาวไทยลิต-โปร: การแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

เฉินเฟยลุกขึ้นยืน มองหลินเสวี่ยเวยด้วยสายตาอันเด็ดเดี่ยว "กูจะไปก็ได้ แต่กูไม่มีทางไปแบบนี้เด็ดขาด!"

พูดจบ เขาหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงาน ถึงอย่างไรการอยู่ที่นี่ก็ไม่มีความหมายอะไร สุดท้ายก็ต้องจากไป แต่ในฐานะลูกผู้ชาย ต้องจากไปอย่างสง่างาม

เฉินเฟยนั่งที่โต๊ะ...