บท 285

ภายใต้แสงจันทร์ หยวนหนิงยืนนิ่ง ดวงตาจ้องมองไปยังจุดหนึ่งอย่างเลื่อนลอย ร่างกายแข็งทื่อราวกับไม่ใช่คนที่มีชีวิต

ละเมอหรือเปล่านะ? ไม่น่าใช่... คนละเมอต้องหลับตาไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเธอถึงลืมตาอยู่ล่ะ

เฉินเฟยได้แต่มองหยวนหนิงเดินเข้ามาในห้องของเขา

ใจเต้นระรัว นี่หยวนหนิงมาหยิบของดึกๆ ดื่นๆ อีกแล้วหร...