บท 295

ณ ขณะนั้น

ณ ขณะนั้น เวลาราวกับหยุดนิ่งอยู่ในความมืดใต้ภูเขา

อ้วนร้องไห้จนหมดแรง ดวงตาแดงช้ำ จ้องเขม็งไปที่หยวนหนิง

เฉินเฟยค่อยๆ วางร่างของหยวนหนิงลงบนพื้น แล้วเพียงแค่มองดูเธอเงียบๆ

จู่ๆ เขาสังเกตเห็นบางอย่างคล้ายก้อนเนื้อนูนขึ้นมาที่ท้องของหยวนหนิง เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

เฉินเฟยเอื้อมมือไป...