บท 594

แสงสนธยาสีแดงเพลิงปรากฏราวกับม่านไข่มุกอันวิจิตรบนท้องฟ้า สาดส่องทะเลทรายอันเวิ้งว้างให้แดงฉาน ขณะที่ดวงอาทิตย์ครึ่งดวงจมหายลงสู่ขอบฟ้า

เงาสิบร่างสูงต่ำไม่เท่ากัน แบกของมหึมาชิ้นหนึ่ง ค่อยๆ ย่างก้าวมา ราวกับเทพเจ้าที่เพิ่งเดินออกมาจากวิหารสุริยเทพ กำลังมุ่งหน้ามาทางขอบทะเลทราย...

ทุกคนอ้าปากด้วยคว...