บท 257

แต่ถึงเธอจะคิดอย่างนั้นในใจ ก็ไม่สามารถแสดงออกต่อหน้าหลี่เอ้อร์หูได้เลย ได้แต่พูดอึกอักอ้ำอึ้ง ไม่สามารถเอ่ยคำพูดออกมาเป็นประโยคสมบูรณ์ได้สักประโยค

หลี่เอ้อร์หูเห็นสภาพเช่นนั้น จึงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดว่า "พี่เย่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีความลำบากอะไร ต่อให้ต้องขึ้นภูเขาดาบลงทะเลเพลิง ผมก็จะทำให้!"

...