บท 294

ฉันเห็นแววตาอิจฉาเล็กๆ ในดวงตาของเธอ แต่น้องกิ่งไม่กล้าแสดงออกอย่างชัดเจน เพียงแค่ยืนดูฉันอย่างเก้อเขินอยู่ข้างๆ

ฉันทักน้องกิ่ง "มานั่งสิ น้องกิ่ง ทำไมนอนตื่นมาแล้วถึงได้เขินขนาดนี้ล่ะ พี่ตั้งใจจะไปหาที่ห้องเหมือนกันนะ แต่กลัวว่าหลังจากคืนอันแสนหวานเมื่อคืนแล้ว น้องจะไม่จำพี่ได้ เลยไม่กล้าไปรบกวน"

...

Accedi e continua a leggere