บท 107

เบต้าก้มหน้าเหลือบตามอง มือของทั้งสองประสานกัน ความร้อนจากร่างกายของจูเหิงพร้อมเสียงหัวใจเต้นตึกตักถ่ายทอดมาถึงมือของเขา ราวกับเสียงกลองดังก้อง

เวลาใกล้จะหมดแล้ว จูเหิงยังคงโอบเบต้าไว้ไม่ยอมปล่อย จนกระทั่งสุดท้ายจึงอาลัยอาวรณ์ลุกขึ้นจากเตียงแล้วสวมเสื้อผ้า จากนั้นเขาเดินไปหยิบกล่องเล็กๆ จากห้องทำงา...