บท 118

"อ๊ากกก!"

หลังจากเสียงร้องอย่างทรมาน ความเจ็บปวดรุนแรงผสมกับจิตใจที่สับสน อัลฟ่าถึงกับร้องไห้ไม่ออกแล้ว ได้แต่ส่งเสียงครวญครางอย่างปวดร้าวราวกับสัตว์น้อยที่บาดเจ็บ จูเหิงกัดฟันพลางกุมหน้าอกและท้อง เจ็บปวดจนไร้สติ กระทั่งบัดนี้ เขาถึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าอะไรคือความเจ็บปวดถึงกระดูกถึงหัวใจ

"ฮือ...