บท 137

ลมทะเลยามค่ำคืนพัดพาความเย็นและละอองน้ำเบาบาง ปะทะใบหน้าให้ความรู้สึกสบาย ไม่หนาวแต่อบอุ่นนุ่มนวล

ท่ามกลางสายธารรถที่แน่นขนัด หางตาของหลิงลั่วเหลือบไปเห็นร่างคุ้นตาอยู่ฝั่งตรงข้าม กำลังยืนนิ่งอยู่หน้าป้อมยามที่ทางเข้าหมู่บ้านของเขา

ชายคนนั้นยืนอยู่ใต้แสงไฟถนน แสงสีทองเจิดจ้าทาบทับเสื้อคลุมสีดำ...