บท 139

จูเหิงกัดฟัน พยายามข่มเสียงสะอื้นที่แทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่

เมื่อในที่สุดก็รู้สึกตัว หลิงลั่วถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะปล่อยวางพร้อมรอยยิ้ม "อย่างนั้นเหรอ?"

"ดังนั้น..." เสียงของจูเหิงสั่นเครือ "ผมไม่ได้ขอให้คุณยกโทษให้ผม แค่ขอโอกาสให้ผมได้กลับตัวกลับใจ ให้ผมได้ชดเชยความผิดที่ผมทำไว้ ได้ไหมครับ?"

"ผม...