บท 147

สายตาถูกดึงดูดไปยังร่มสีชมพูอีกครั้ง

ลูกพีชกลมป้อมวางอยู่ตรงกลางร่มที่พับไว้พอดี โดดเด่นสะดุดตาในกระเป๋าสีดำ หลิงลั่วนึกขึ้นได้ทันทีว่า เหมือนเขาไม่ได้ไปร้านขนมหวานมาสักพักแล้ว

กลิ่นหอมหวานลอยมาแต่ไกล ร้านมีลูกค้าเยอะมาก แม้แต่โต๊ะเล็กๆ หน้าร้านก็เต็มไปด้วยผู้คน มู่มู่วิ่งวุ่นไปมาอยู่หน้าร้าน ...