บท 186

ชูเหิงจูบเนิ่นนาน ในที่สุดก็ยอมปล่อยหลิงลั่ว เบต้าถูกนิ้วมือไม่กี่นิ้วทำให้สติแตกกระเจิง เขาเร่งร่างตัวเองขึ้นไปหา พลางส่งเสียงครางแหบพร่า "ชูเหิง... ชูเหิง..."

"หืม? เป็นอะไร?" ชูเหิงจ้องมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย แต่สีหน้ากลับแสดงความไร้เดียงสา

ถามทั้งที่รู้คำตอบดี

หลิงลั่วรู้สึกหงุดหงิด อยากจะห...