บท 39

เบต้าดีใจมาก ดวงตาหยีโค้งเป็นรอยยิ้ม เป็นประกายระยิบระยับเหมือนลูกกวาง มุมปากก็โค้งขึ้นเช่นกัน

จูเหิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก ใบหน้าเริ่มแดงเรื่อ เขาเปิดประตูเดินออกไปด้วยท่าทีจำยอมปนขบขัน ก่อนจะลงบันไดยังแกล้งดุอย่างเก้อเขินว่า "ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ? ไร้สาระ"

เบต้าไม่ได้ยินคำดุที่เขาแกล้งทำเสีย...