บท 5

นิยายจีน

ความสุขสุดขีดทำให้ร่างของจูเหิงสั่นสะท้าน

เบต้าเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง แล้วค่อยๆ อมปลายอวัยวะเพศเข้าปาก ค่อยๆ สำรวจและกลืนลึกเข้าไปทีละนิด

จูเหิงไม่เคยรู้สึกสบายขนาดนี้มาก่อน

ช่องปากของเบต้าทั้งชุ่มชื้น อบอุ่น เหมือนถ้ำแห่งความสุขที่นุ่มนวลและอบอุ่น กระตุ้นให้เขาอยากดันลึกเข้าไปอีก

และเขาก็ทำเช่นนั้นจริงๆ เขาโยกสะโพกไปข้างหน้า ส่งอวัยวะเพศที่ร้อนผ่าวเข้าไปในปากที่ชุ่มชื้นและแคบของเบต้า เบต้าส่งเสียงครางในลำคอ พยายามถอยหลัง แต่จูเหิงจับไหล่เอาไว้แน่น จูเหิงดันเข้าไปลึก รู้สึกถึงเนื้อนุ่มในลำคอที่บีบรัด ยิ่งรู้สึกถึงความสุขล้นปรี่

น้ำลายที่เบต้ากลืนไม่ทันหยดลงมาตามมุมปาก ทำให้ผ้าปูที่นอนเปียกชื้น หางตาของเขาแดงก่ำจากการถูกกระแทก น้ำตาไหลออกมาจากหัวตา

จูเหิงเห็นแล้ว แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น ช่างเถอะ ขอแค่เขามีความสุขก็พอ

พลังของอัลฟ่าเพิ่มขึ้นตามความปรารถนาที่พุ่งสูง เขาเป็นอัลฟ่าระดับสูง เมื่อฮอร์โมนไม่อยู่ในการควบคุมจึงน่ากลัวเป็นพิเศษ เบต้าคงถูกกดดันจากพลังของเขา ร่างกายเกร็งไปทั้งตัว เนื้อนุ่มในช่องปากบีบรัดแน่นขึ้น

จูเหิงครางในลำคอ แล้วกระแทกเข้าออกอย่างรวดเร็วอีกสองสามครั้ง ก่อนจะปลดปล่อยในปากของเบต้า

เบต้าไม่ทันตั้งตัว ลำคอกระตุกสองครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ กลืนลงไปสองอึก

จูเหิงถอนอวัยวะเพศออกมา มีของเหลวสีขาวขุ่นติดอยู่ที่ริมฝีปากของเบต้า ไหลลงมาตามคางและลำคอ

เบต้าเช็ดริมฝีปาก ไม่พูดอะไร เปลือกตาหลุบต่ำ รอคำสั่งต่อไปอย่างว่าง่าย

จูเหิงกระแอมเบาๆ กำลังจะบอกให้เบต้าบ้วนของในปากออก แต่เมื่อเห็นท่าทางเหมือนลูกแกะรอถูกฆ่าของอีกฝ่าย แล้วนึกถึงท่าทางมั่นใจและสง่างามของพี่ชายตัวเอง จู่ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

เขาผลักไหล่เบต้าเบาๆ ไม่ได้บอกว่าดีหรือไม่ดี พูดอย่างไม่พอใจว่า "ออกไปก่อนเถอะ"

เบต้าลงจากเตียง รีบสวมเสื้อผ้าอย่างลนลาน แล้วหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด ก่อนจะเดินออกไป เขาหันกลับมา ลังเลก่อนจะเอ่ยปากด้วยเสียงที่แหบพิเศษ "ได้... ได้ไหมครับ? ผ่านแล้วใช่ไหมครับ?"

จูเหิงค่อยๆ กลับมามีสติ มองอีกฝ่ายหนึ่งครั้ง เสื้อผ้าของเบต้ายับยู่ยี่ ผมที่เคยเรียบร้อยก็ยุ่งเหยิง ตาแดง จมูกก็แดง ที่คางยังมีหยดของเหลวสีขาวน่าสงสัยติดอยู่

เขาเหมือนถูกลวกด้วยน้ำร้อน รีบเบือนสายตาหนี อยากจะปฏิเสธแต่กลับพูดไม่ออก จิตใจสับสนวุ่นวาย ไม่รู้ทำไมสมองถึงได้ขุ่นมัวไปหมด จึงตอบแบบขอไปทีว่า "รีบอะไร อีกสองสามวันฉันจะเรียกนายไปเซ็นสัญญา"

ดวงตาของเบต้าสว่างขึ้นทันที เขาวางอุปกรณ์ในมือลง จัดผมที่ยุ่งเหยิงให้เรียบร้อย ยืนตรงหน้าจูเหิง โค้งคำนับอย่างจริงจัง พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจอย่างที่สุด "ขอบคุณครับ คุณจู! ขอบคุณมากครับ!"

จูเหิงตอบรับอย่างเก้อเขินว่า "อืม"

และแล้วข้อตกลงก็ถูกเซ็นลงไป เป็นเวลาแปดปี

เขาคิดมาดีแล้ว ตั้งแต่เริ่มเรียนมหาวิทยาลัยก็เริ่มเรียนรู้งานในบริษัท พ่อของเขาต้องการให้เขาค่อยๆ เริ่มจากระดับล่างขึ้นไป และในระหว่างนั้นการเรียนก็ต้องไม่บกพร่อง อย่างน้อยต้องเรียนจบปริญญาโท

จากมหาวิทยาลัยถึงปริญญาโทก็ประมาณเจ็ดปี หลังจากเจ็ดปี เขาก็น่าจะจัดการงานบริษัทได้ อีกหนึ่งปีเพื่อให้มั่นคง เมื่อเขาได้อำนาจเต็มที่ เขาก็จะสามารถเรียกพี่ชายกลับมาได้ทันที