บท 172

ฮั่วเซาถิงมองลึก

เขาพูดเสียงแหบพร่า “เวินม่าน มีอะไรเรากลับบ้านค่อยพูดกัน”

เธอดื้อรั้นถามอีกครั้ง “คุณรักฉันไหม?”

เขาขมวดคิ้ว ไม่ตอบเธอ

เวินม่านรู้ดีอยู่แล้ว เพราะไม่รักและไม่อยากโกหก เขาจึงตอบไม่ได้

แหวนเพชรในมือเธอตกลงพื้นเบาๆ ส่งเสียงละเอียด

เหมือนกับความรักที่เปราะบางจนแตกสลาย ไม่เคยมีเสียงดังเห...