บท 339

ฮั่วเสาถิงกลับมาที่เตียง

เขารู้สึกได้ว่าลมหายใจของเวินม่านเป็นปกติ จึงรู้ว่าเธอตื่นแล้ว

"ทำไมไม่หลับ" เขาโน้มตัวไปจูบเธอ

ร่างกายของเวินม่านพิงอยู่ในอ้อมกอดของเขา ใต้แสงสลัวนิ้วเรียวของเธอลูบไล้หมอนสีขาว เธอพูดเบาๆ "จริงๆแล้วคุณไม่จำเป็นต้องอดทนแบบนี้ ฉันไม่ได้เย็นชาแบบนั้น"

เธอเองก็มีความรู้สึกอยู่บ...