บท 120

เห็นเธอไม่อยากพูดมาก ลู่โย่วถิงก็ไม่ถามต่อ ลุกขึ้นเดินไปหาเธออย่างอ่อนโยน เอาผมที่หลุดลุ่ยข้างหูของเธอไปทัดไว้หลังหู

ท่าทางที่สนิทสนม ทำให้หัวใจของเจียนซือที่เพิ่งสงบลงกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

ลู่โย่วถิงถามเสียงแหบว่า “หิวหรือยัง? เราออกไปกินอาหารเช้ากันก่อนเถอะ! เธออยากกินอะไร?”

เจียนซือกลัวว่าจะตกหลุ...