บท 1245

หวากั๋วซินเชื่อฟังมากกว่าที่ลู่เอี้ยนไป๋คิดไว้ หลังจากที่เธอหลับไปแล้วก็ไม่งอแงอีกเลย หลับยาวจนถึงเช้า

เมื่อแสงแรกของเช้าวันใหม่ส่องผ่านเมฆลงมา ลู่เอี้ยนไป๋ก็ลุกขึ้นจากขอบหน้าต่าง เดินไปที่เตียงอย่างช้าๆ มองดูใบหน้าที่หลับสนิทของหวากั๋วซิน ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มเล็กๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว

เขายื่นมือออ...