บท 379

กลางคืนที่มืดมิดส่องแสงแดงเล็กน้อยขึ้นมา

กลิ่นดินปืนที่เข้มข้นกระจายไปทั่วอากาศ

ในช่วงเวลาที่คับขัน หลู่โย่วถิงหันกลับมาอุ้มเจี้ยนซือที่อยู่ข้างหลัง ล้มลงกับพื้น และกลิ้งไปหลบหลังโซฟา

เสียงปืนที่ดังแสบแก้วหูไม่หยุด

ทำให้แก้วหูของคนสั่นสะเทือนจนได้ยินเสียงหึ่งๆ

เจี้ยนซือหลบอยู่ในอ้อมกอดของหลู่โย่วถิง...