บท 60

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดเจี่ยนซือก็ร้องไห้จนหมดแรงและระบายความอัดอั้นออกมาจนหมดสิ้น เธอค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของเขา นึกถึงท่าทีอ่อนแอของตัวเองเมื่อครู่ จึงก้มหน้าด้วยความเขินอาย ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา

แต่ทันทีที่มือสัมผัสใบหน้า เธอก็รู้สึกเจ็บจนต้องสูดลมหายใจลึกๆ

เมื่อกี้มัวแต่ตั้งใจร้อง...