บท 779

เจี่ยนซือเฉินคิดถึงเฉินลั่วเสวี่ยอยู่ในใจ พอเลิกเรียนก็รีบมาหาเธอทันที

พอเดินมาถึงทางเดิน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เดินไปหาด้วยความไม่พอใจแล้วเรียกเสียงดังว่า “เฉินลั่วเสวี่ย...”

ได้ยินเสียงของเขา เฉินลั่วเสวี่ยก็หยุดร้องทันที หันหลังกลับด้วยความตื่นเต้น เห็นว่าเป็นพี่ซือเฉินจร...