บท 789

เสิ่นลั่วเสวี่ยซบในอ้อมกอดของเจี่ยนซือเฉินอย่างอ่อนโยน รู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเขา ดวงตาของเธอแสดงความสุขจนโค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

"พี่ซือเฉิน ทำไมพี่ถึงมา? ทำไมไม่บอกฉันก่อนเลย"

เจี่ยนซือเฉินวางมือใหญ่หนาของเขาบนหัวของเธอ

"เธอไม่มาหาฉัน ฉันก็ต้องมาหาเธอเองสิ"

ทุกปีในช่วงห...