บท 939

เห็นเธอเป็นแบบนี้ ถังซินรู้สึกเจ็บปวดมาก จู่ๆ ก็จับมือเจี้ยนซือเฉิน มองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน

เจี้ยนซือเฉิน: “……??”

ถังซินพูดเบาๆ: “เฉินเป่า เธอจำได้แค่คุณคนเดียว ตอนนี้น่าจะเชื่อฟังคุณที่สุด ในฐานะป้าขอร้องคุณ ช่วยป้าหน่อย”

เจี้ยนซือเฉินไม่ตอบ: “ช่วยยังไง?”

ได้ยินดังนั้น ถังซินก็รีบยิ้มทั้งน้ำ...