บท 2

บนเตียงมีเงาของสองร่างกายที่แนบชิดกัน เสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่บนพื้น มีทั้งเสื้อคลุมและชุดชั้นใน เสียงที่เกิดจากการกระทบของร่างกายคล้ายกับเสียงปรบมือยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

เสียงครางที่ถูกกดทับของผู้หญิงและเสียงคำรามของผู้ชายในที่สุดก็นำไปสู่จุดสิ้นสุด

หมิงซีที่เพิ่งผ่านพ้นความเร่าร้อนหายใจหอบอย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอยังคงแดงระเรื่อจากความตื่นเต้น

หลังจากการต่อสู้อย่างดุเดือด แอลกอฮอล์ในร่างกายของฟู่ซือเยี่ยนก็ระเหยออกไปพร้อมกับเหงื่อ สมองของเขากลับมามีสติอีกครั้ง

ฟู่ซือเยี่ยนนั่งอยู่ข้างเตียง มองไปที่ผู้หญิงข้างๆ ด้วยสายตาที่ซับซ้อน

หมิงซีห่อตัวอยู่ในผ้าห่ม ขณะที่ความปรารถนาในสมองของเธอค่อยๆ จางหายไป เหลือเพียงความเขินอาย

‘ฉันนอนกับฟู่ซือเยี่ยนจริงๆ เหรอ พระเจ้า นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?’ หมิงซีถามตัวเองในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ตอนที่ถูกฟู่ซือเยี่ยนผลักลงมา ร่างกายของเธอเกร็งจนแทบจะคิดอะไรไม่ออก และเมื่อถูกจูบโดยเขา เธอก็จมดิ่งลงสู่ความปรารถนาอย่างสิ้นเชิง

ฟู่ซือเยี่ยนนั่งอยู่ข้างเตียง จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ควันลอยฟุ้งไปทั่ว เขาได้ยินเสียงไอจากด้านหลัง

ฟู่ซือเยี่ยนหันไปมอง เห็นหมิงซีขมวดคิ้วเล็กน้อยและใช้มือถูจมูก เขาจึงดับบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ทันที

ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงผู้หญิงจากด้านหลัง

“เอ่อ...ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบ เราทั้งคู่ก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว”

ใบหน้าของฟู่ซือเยี่ยนมืดลง ใบหน้าที่หล่อเหลาดูมีเงาทะมึน ผู้หญิงคนนี้กำลังสงสารเขาหรือ?

ฟู่ซือเยี่ยนหันมาจ้องหมิงซี ใบหน้าที่แข็งแกร่งมีแววไม่พอใจ

“คุณชื่อหมิงซีใช่ไหม เรื่องวันนี้ห้ามแพร่งพราย ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่มีทางมีชีวิตที่ดีในเมืองนี้”

ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนมีแววอันตรายแวบผ่าน

หมิงซีมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความตกตะลึง ใบหน้าที่เธอเคยจินตนาการไว้กลับดูแปลกตา ใบหน้าของเธอมีแววเสียใจ

“คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร? ผู้หญิงที่ใช้ร่างกายเพื่อเลื่อนตำแหน่งหรือ?”

ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินเสียงตะโกนของหมิงซี เขาตกใจอยู่ครู่หนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อเห็นความโกรธที่มีน้ำตาในดวงตาของเธอ เขารู้สึกเหมือนทำอะไรผิดพลาด

“โอเค ฉันผิดเอง ฉันเข้าใจผิด ขอบคุณที่ไม่ผลักฉันออกไป ฉันควรจะขอบคุณคุณยังไงดี หรือจะชดเชยให้คุณ?”

ฟู่ซือเยี่ยนมองหมิงซีด้วยใบหน้าจริงจัง ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เขาต้องจัดการเรื่องวันนี้ให้เรียบร้อย

“ฉันไม่ต้องการอะไรจากคุณ ฉันบอกแล้วว่าเราทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่ ถือว่าเป็นการแก้ปัญหาทางกายกันเถอะ”

หมิงซีพูดพลางห่อตัวในผ้าห่มและพยายามหยิบเสื้อผ้าบนพื้น แต่พบว่าเสื้อผ้าทั้งหมดถูกฉีกขาด

ฟู่ซือเยี่ยนก็เห็นเสื้อผ้าที่ถูกฉีกขาดด้วย ความรู้สึกอับอายแวบผ่านในดวงตา เขาอาจจะรุนแรงเกินไป เสื้อผ้าของเขาไม่ได้ถูกฉีกขาดเพราะคุณภาพดี

“ผมจะออกไปก่อน แล้วผมจะให้คนส่งเสื้อผ้ามาให้คุณ และเช็คในหนึ่ง คุณต้องรับนะ”

ฟู่ซือเยี่ยนเหมือนคาดเดาว่าหมิงซีจะปฏิเสธ เสียงของเขาจริงจังเหมือนจะใช้เช็คนี้ซื้อความสัมพันธ์ของทั้งสอง

หมิงซีจ้องมองฟู่ซือเยี่ยนด้วยความโกรธ ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอผิดหวังมากขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่ได้พูดอะไร มองเขาออกไป

“คุณส่งชุดผู้หญิงมาที่ห้องของผม แล้วให้เช็ค 1 ล้านดอลลาร์แก่เขาด้วย...” ฟู่ซือเยี่ยนกำลังสั่งการบอดี้การ์ด ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

ฟู่ซือเยี่ยนรับสาย ข้อมูลที่ได้รับทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขารีบให้บอดี้การ์ดขับรถไปที่โรงพยาบาล

โทรศัพท์มาจากหมอในโรงพยาบาล สภาพของปู่เขาแย่ลง

ในทางเดินของโรงพยาบาล ใบหน้าของฟู่ซือเยี่ยนเต็มไปด้วยความกังวลและเคร่งเครียด ปู่ของเขาเป็นคนที่เขารักที่สุด เขาไม่ต้องการเห็นคนแก่คนนี้จากไป

ทันใดนั้น ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก หมอเดินออกมา

ฟู่ซือเยี่ยนรีบเข้าไปหา แต่หมอกล่าวก่อน

“คุณฟู่ซือเยี่ยน ปู่ของคุณได้รับการช่วยเหลือแล้ว เขาฟื้นคืนสติ ดูเหมือนมีอะไรอยากบอกคุณ”

ฟู่ซือเยี่ยนพยักหน้า เดินเข้าไปในห้องพักฟื้น บนเตียงมีชายชราใบหน้าซีดนอนอยู่

“ปู่ คุณเป็นอย่างไรบ้าง ยังรู้สึกไม่สบายไหม?”

ฟู่ซือเยี่ยนจับมือชายชราถามด้วยความห่วงใย

ปากของชายชราเปิดเล็กน้อย เอ่ยคำเบาๆ ออกมา

“ผมมีชีวิตมานานแล้ว ไม่มีอะไรเสียใจเลย สิ่งที่เสียใจที่สุดคือยังไม่เห็นคุณแต่งงาน เพิ่มทายาทให้ครอบครัว...”

ฟู่ซือเยี่ยนฟังคำพูดของชายชราอย่างเงียบๆ

ความรักและความเมตตาของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็ก ฟู่ซือเยี่ยนไม่ต้องการให้เขาจากไปด้วยความเสียใจ

“คุณฟู่ซือเยี่ยน ปู่ของคุณตอนนี้ต่อต้านการรักษา ถ้ามีข่าวดีบางอย่าง อาจจะทำให้เขามีกำลังใจขึ้น”

หมออธิบายสภาพของผู้ป่วยพร้อมกับเสนอแนะบางอย่าง

แสงแห่งการครุ่นคิดแวบผ่านในดวงตาของฟู่ซือเยี่ยน

‘ผมควรพิจารณาเรื่องการแต่งงานของผมแล้ว’

ในโรงแรม หมิงซีรอไม่นานก็ได้รับเสื้อผ้าใหม่

หมิงซีสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปที่ประตู เปิดประตูออก พบว่าบอดี้การ์ดของฟู่ซือเยี่ยนยืนอยู่ข้างนอก เขาถือชุดกระโปรงผู้หญิง ขนาดสามารถปรับได้

ฟู่ซือเยี่ยนรีบออกไปไม่ได้บอกขนาดของหมิงซี บอดี้การ์ดไม่กล้ารบกวนเขา จึงเลือกชุดที่คิดว่าใกล้เคียงที่สุด

“คุณหมิงซี นี่คือเช็คจากท่านประธาน”

บอดี้การ์ดยื่นเช็คให้หมิงซีด้วยสองมือ

“บอกเขาว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ขายร่างกายเพื่อเงิน”

หมิงซีโกรธมาก รู้สึกว่าความรักที่เธอมีมาหลายปีเป็นเรื่องน่าขัน เธอฉีกเช็คในมือบอดี้การ์ดทิ้ง แล้วปิดประตูอย่างแรง

บอดี้การ์ดรู้สึกท้อแท้ ตัดสินใจรอจนกว่าจะมีข่าวดีจากโรงพยาบาลแล้วค่อยบอกฟู่ซือเยี่ยน

สองชั่วโมงต่อมา บอดี้การ์ดจอดรถที่หน้าร้านขายยา หน้าต่างหลังรถลดลง เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของฟู่ซือเยี่ยน

“คุณบอกว่าเธอซื้อยาคุมกำเนิดที่ร้านขายยานี้?”

ฟู่ซือเยี่ยนถามบอดี้การ์ดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

บอดี้การ์ดพยักหน้า

“ใช่ครับท่านประธาน คุณหมิงซีดูเหมือนจะไม่เคยซื้อยาคุมกำเนิดมาก่อน ไม่รู้ว่ายี่ห้อไหนมีประสิทธิภาพดี จึงสอบถามพนักงานและค้นหาในอินเทอร์เน็ต”

บอดี้การ์ดพูดจบ หมิงซีก็ปรากฏตัวที่หน้าร้านขายยา มือถือถุงพลาสติกเล็กๆ ดูเหมือนจะเลือกซื้อยาคุมกำเนิดเสร็จแล้ว

ฟู่ซือเยี่ยนเปิดประตูรถลงไป

หมิงซีเพิ่งออกจากร้านขายยา กำลังจะซื้อขวดน้ำกินยาคุมกำเนิด แต่จู่ๆ เห็นฟู่ซือเยี่ยนเดินเข้ามา คิดว่าเขามาหาเรื่อง

“คุณหมิงซี เราแต่งงานกันเถอะ”

ฟู่ซือเยี่ยนพูดด้วยใบหน้าจริงจัง