บท 288

ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองแผ่นหลังของหมิงซีที่กำลังเดินจากไป

ระยะห่างเพียงไม่กี่นิ้ว แต่กลับรู้สึกเหมือนถูกกั้นด้วยทางช้างเผือก

เขาตระหนักได้ว่า ไม่มีอะไรที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์ แม้แต่คนที่เคยใกล้ชิดกัน ก็อาจกลายเป็นคนแปลกหน้าในวันหนึ่ง

ขณะนี้ ฟู่ซือเยี่ยนมองเห็นเพียงด้านข้างของหมิงซี ใบหน้าที่เขาคิดถึ...