บท 11

ถังเชี่ยวเอ๋อร์ไม่อยากจะสนใจคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชีวิตของเธออีกต่อไป

เธอกำลังร้องอุปรากรคุนชวี่ 《ศาลาโบตั๋น》 มวยผมถูกมัดไว้อย่างง่ายๆ มีปิ่นหยกปู้เหยาปักอยู่บนหัว พลิ้วไสวไปตามท่วงท่า ราวกับว่ากำลังรักษาจังหวะเอาไว้

ชุดงิ้วสีฟ้าครามบนตัวเธอนั้นดูดีมาก แขนเสื้อยาวนั้นเหมือนกับหมู่เมฆ พลิ้วไ...