บท 149

หน้าประตูห้อง เสิ่นจิงเจวี๋ยตาแดงก่ำ หายใจหอบหนัก เหงื่อไหลท่วมตัว

ข้างในประตูเป็นยังไงบ้าง? พวกเขาทำไปถึงขั้นไหนแล้ว? จะห้ามยังทันไหมนะ?

ยิ่งคิดเสิ่นจิงเจวี๋ยก็ยิ่งรู้สึกเจ็บแปลบที่ใจ เหมือนมีดล่องหนเล่มหนึ่งทิ่มแทงเข้าที่หัวใจ ขณะที่เขากำลังตัดสินใจจะเคาะประตูนั้นเอง ประตูก็พลันเปิดออก

ถังเชี่ยวเอ...