บท 177

ถังจิ่นทั้งตกใจทั้งโกรธ

“อย่า...”

เธอหลับตาลงด้วยความหวาดกลัว น้ำตาแห่งความอัปยศไหลรินลงมา

“อ๊า...”

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนดังขึ้น ถังจิ่นค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ในสายตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา ร่างสูงโปร่งที่คุ้นเคยใช้ท่วงท่าที่คล่องแคล่วว่องไว จับจ้าวอี้ทุ่มข้ามไหล่ลงไปกองกับพื้นอย่างแรง

ยังไม่ยอมหยุดแค่นั้น

...