บท 212

บนโลกนี้จะมีผู้ชายโง่เง่าแบบนี้ได้ยังไงกัน?

แต่เสิ่นจิงเจวี๋ยรู้ดีแก่ใจ ไม่ใช่แค่มี แต่ผู้ชายโง่เง่าคนนั้นก็คือตัวเขาเอง

"คุณปู่ครับ ผมขอโทษ" แพขนตายาวของเสิ่นจิงเจวี๋ยไหวระริก น้ำเสียงสั่นเครือ

เสิ่นหนานหวยเห็นหลานชายที่หยิ่งทระนงและเย่อหยิ่งมาตลอดถึงกับไม่กล้าเงยหน้าขึ้น ก็อดสงสารไม่ได้ ถอนหายใจออ...