บท 440

ฮั่วเจาเจาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานสั่นเครือ ค่อยๆ ห่อไหล่ แขนทั้งสองข้างกอดอกไว้ “พี่รองคะ ร่างกายของฉัน พี่รองไม่ได้เห็นเหรอคะ?”

“ใส่เสื้อผ้าซะ” หลังมือที่กำหมัดแน่นของเสิ่นจิงเจวี๋ยมีเส้นเลือดปูดโปนราวกับจะระเบิด ไหล่กว้างสั่นเทาด้วยความโกรธ

มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาไม่มีทางอธิบายได้เลย ทำได้เพียงรีบออก...