บท 489

ริมฝีปากค่อยๆ สัมผัสริมฝีปากของถังซวี่อย่างละเอียดอ่อนและอ่อนโยน ทีละเล็กทีละน้อย

ในที่สุด เส้นความอดทนที่ตึงเปรี๊ยะของถังซวี่ก็ขาดลงอย่างเงียบงัน

ดวงตาของเขาแดงก่ำ มือใหญ่กอบกุมท้ายทอยของเธอไว้ ลมหายใจค่อยๆ หนักหน่วงขึ้น ลิ้นอุ่นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก ตักตวงลมหายใจหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์ของเธออย...