บทที่ 107

ผมเอนหลังพิงเก้าอี้ หลับตาที่เมื่อยล้าเพื่อพักจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผมอยู่ในออฟฟิศที่ค่ายฝึก เพราะส่วนหนึ่งของผมหวังว่ารูจะเดินเข้ามาและยอมฟังผมเสียที ผมพยายามคุยกับเธอเช้านี้ตอนที่เราเดินเข้าตึกพร้อมกัน แต่เธอส่ายหน้าแล้ววิ่งไปอีกทาง ตอนนี้ผ่านมาหลายสัปดาห์แล้วที่ไม่ได้เจอเธอหรือรีซ และผมกำลังเสียสต...