บทที่ 109

แซมกับรูออกจากออฟฟิศผมไปสองชั่วโมงแล้ว แต่ผมยังรู้สึกถึงความกระวนกระวายที่คลานอยู่ใต้ผิวหนัง มันเป็นความคันที่ครอบงำจนอยากจะระเบิดออกมา อยากทำลายทุกอย่างที่ขวางทางอย่างรุนแรง สายตาที่รูมองผมตอนเธอขึ้นแท็กซี่ หรือตอนที่เธอไล่ผมออกจากอพาร์ตเมนต์ผุดขึ้นมาในความคิด ทำให้ความคันยิ่งลุกลาม จินตนาการของผมค...