บทที่ 117

ทางเดินเงียบลงเมื่อเจมส์ก้าวเข้าไปในลิฟต์ ฉันใช้ช่วงเวลาเงียบนั้นหายใจ เกิดเรื่องมากมายในเวลาอันสั้นจนฉันปล่อยให้ตัวเองนั่งในความเงียบและแค่หายใจ ฉันขยับไปพิงประตู มองขึ้นไปที่แสงไฟนีออนกะพริบบนเพดานเหนือทางเข้าห้องฉัน ฉันจดจำในใจว่าต้องแจ้งซ่อมบำรุงเพื่อซ่อมมัน ในตอนนั้นเองที่ท้องฉันร้องเสียงดัง ฉั...