บทที่ 137

หัวของเราทั้งคู่หันไปที่ทราวิสพร้อมกัน เขานั่งเอนหลังบนเก้าอี้ คิ้วโก่งขึ้นจนเกือบชนแนวผม แขนทั้งสองยกขึ้นในท่าทีที่ถามว่า "อะไรกัน" พ่อของฉันจ้องเขาด้วยความเป็นอัลฟ่า ทำให้ฉันสั่นสะท้าน แต่ทราวิสดูเหมือนแทบไม่สะทกสะท้าน เสียงของพ่อฉันชัดเจนด้วยอำนาจ "ไม่จำเป็นต้องใช้ภาษาแบบนั้นนะเจ้าชายทราวิส ฉันอย...