บทที่ 146

รูเอ็ท

หูหมาป่าของฉันผงาดขึ้นและปากของเธอเผยอออกเป็นรอยยิ้มแบบหมาป่า รูเอ็ท

ฉันกลั้นไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ฉันพุ่งตัวออกจากเก้าอี้และโถมเข้ากอดหมาป่าของฉัน ฉันซุกจมูกลงไปในขนสีน้ำตาลทองและปล่อยให้น้ำตาไหล ฉันสะอื้นไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าลงบนขนของเธอและดูดซับความอบอุ่น มันผ่านมานานมากแล้วที่ฉันไม่ได้รู้สึกถ...