บทที่ 155

สองปีต่อมา

เจมส์

"เฮ้ พี่เจมส์?" เสียงของรีซที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้ผมสะดุ้ง ผมค่อยๆ หมุนตัวบนเก้าอี้บาร์ ดื่มเครื่องดื่มให้หมดก่อนจะสบตากับเด็กชายวัยแปดขวบ เพียงแค่มองเดียวก็ทำให้รู้สึกขนลุกวาบขึ้นตามแผ่นหลัง และทันใดนั้นหมาป่าในตัวผมก็เตรียมพร้อมระวังภัยทันที ผมต้องเตือนหมาป่าในใจว่านี่คือรี...