บทที่ 157

เสียงประตูดังคลิกปิดลงด้านหลังผม ผมปล่อยให้ศีรษะทิ้งตัวพิงกับบานประตู ภาพของรูที่แต่งตัวเต็มที่และมีความสุขเหลือเกินที่กำลังจะเดินเข้าสู่พิธีแต่งงานในอีกไม่กี่นาทีจะถูกจารึกในความทรงจำของผมตลอดไป หน้าอกผมบีบรัดด้วยความเจ็บปวดขณะที่ผมกะพริบตาไล่น้ำตา พระแม่เจ้า นี่มันน่าสมเพชจริงๆ ผมมีทุกอย่างที่ผู้ช...